چیزهایی که در درباره بامیه نمی دانستید

بامیه که با نام علمی Abelmoschus esculentus شناخته می شود ، گیاهی گلدار است که متعلق به خانواده گل خطمی Malvaceae)) است. بامیه که به دلیل پوسته دانه سبز خوراکی خود به طور گسترده کشت می شود و به دلیل طعم منحصر به فرد، تطبیق پذیری و مشخصات تغذیه ای چشمگیر، یک عنصر اصلی در غذاهای سراسر جهان است.

پیدایش و پرورش بامیه

بامیه، که با نام علمی Abelmoschus esculentus شناخته می شود، تاریخچه ای غنی دارد که قرن ها طول می کشد، و منشأ آن در آفریقا، به ویژه در مناطق اطراف اتیوپی و سودان است. در اینجا یک کاوش جامع در مورد منشا و کشت بامیه آورده شده است:

ریشه های تاریخی در آفریقا: اعتقاد بر این است که بامیه هزاران سال در آفریقا کشت می شده است، با شواهدی که نشان می دهد که در اوایل 3500 سال قبل از میلاد توسط مصریان باستان رشد کرده است. از آفریقا، کشت بامیه در سراسر این قاره گسترش یافت و به یک محصول اصلی در بسیاری از غذاهای آفریقایی تبدیل شد. همچنین از طریق مسیرهای تجاری، مهاجرت و استعمار به سایر مناطق جهان معرفی شد.

گسترش به آسیا و خاورمیانه: سفر بامیه به فراسوی آفریقا با معرفی آن به آسیا و خاورمیانه آغاز شد، جایی که به سرعت به بخشی جدایی ناپذیر از چشم انداز آشپزی تبدیل شد. به تاجران عرب اعتبار داده می شود که بامیه را به مناطقی مانند هند، ایران (ایران امروزی) و شرق مدیترانه می آورند، جایی که به دلیل تطبیق پذیری و ارزش غذایی آن مورد استقبال قرار گرفت. امروزه بامیه یک ماده اصلی در غذاهای شبه قاره هند، خاورمیانه و آسیای جنوب شرقی است.

ورود به قاره آمریکا: بامیه از طریق تجارت برده در اقیانوس اطلس راه خود را به قاره آمریکا باز کرد و آفریقایی های برده شده محصول را به دنیای جدید آوردند. قبل از انتشار در جنوب ایالات متحده، در دریای کارائیب، به ویژه در مناطقی مانند هائیتی و جامائیکا کشت می شد. بامیه در آب و هوای گرم و مرطوب جنوب آمریکا رشد کرد، جایی که به یک ماده محبوب در غذاهای جنوبی تبدیل شد که به خاطر غذاهایی مانند گامبو و بامیه سرخ شده معروف است.

خصوصیات گیاه شناسی: بامیه عضوی از خانواده گل خطمی) (Malvaceae است که شامل ختمی و پنبه نیز می شود. این گیاه گلدار یک ساله است که ارتفاع آن تا شش فوت یا بیشتر می رسد. گیاهان بامیه دارای ساقه های محکم، برگ های لوب دار بزرگ و گل هایی شبیه به گل هیبیسکوس هستند که معمولاً به رنگ زرد یا صورتی کم رنگ هستند. گل‌ها جای خود را به غلاف‌های بذر دراز و سبز رنگ می‌دهند که بخش خوراکی گیاه هستند. این غلاف ها حاوی دانه های گرد و کوچکی هستند که توسط یک ماده موسیلاژین احاطه شده اند و به بامیه ها در هنگام پختن بافت لزج خاصی می دهند.

شیوه های کشت: بامیه در آب و هوای گرم و استوایی با نور خورشید فراوان و خاک حاصلخیز و با زهکشی خوب رشد می کند. به طور معمول به عنوان یک محصول تابستانی کشت می شود، زیرا برای جوانه زدن و بالغ شدن به دمای گرم نیاز دارد. بذر بامیه را می توان مستقیماً در خاک کاشت یا در داخل خانه شروع کرد و پس از گرم شدن هوا در فضای باز کاشت. گیاهان نیاز به آبیاری منظم و کوددهی گاه به گاه برای رشد سالم و تولید میوه دارند. غلاف های بامیه معمولاً زمانی که جوان و لطیف هستند، معمولاً در عرض چند هفته پس از گلدهی برداشت می شوند.

انواع و ارقام: بامیه انواع مختلفی دارد که هر کدام ویژگی ها و کاربردهای آشپزی خاص خود را دارند. انواع متداول آن عبارتند از “کلمسون اسپینلس” که به دلیل نداشتن خار روی غلاف ها، که برداشت و آماده سازی آن را آسان تر می کند، ارزشمند است. دیگر گونه های محبوب عبارتند از «آنی اوکلی»، «مخمل سبز لوئیزیانا» و «بورگوندی» که دارای غلاف های قرمز قابل توجهی است. علاوه بر این، ارقام ارثی و ارقام منطقه ای وجود دارد که در طول نسل ها منتقل شده اند، که هر کدام طعم و ظاهر متمایز خود را دارند.

اهمیت جهانی: امروزه بامیه در مناطقی در سراسر جهان از جمله آفریقا، آسیا، قاره آمریکا و کارائیب کشت می شود. این یک محصول مهم برای امنیت غذایی و تغذیه است، به ویژه در مناطقی با آب و هوای گرم و خشک که در آن سایر محصولات ممکن است برای رشد با مشکل مواجه شوند. سازگاری، ارزش غذایی، و تطبیق پذیری آشپزی بامیه آن را به یک مکمل ارزشمند برای سیستم های کشاورزی و رژیم های غذایی در سراسر جهان تبدیل کرده است.

کاربردهای آشپزی بامیه

بامیه که به خاطر طعم متمایز و بافت منحصر به فردش شناخته شده است، یک ماده همه کاره است که در غذاهای سراسر جهان استفاده می شود. از سوپ و خورش گرفته تا سیب زمینی سرخ کرده و سالاد، مصارف آشپزی بامیه متنوع و خوشمزه است. بیایید روش‌های مختلف ترکیب بامیه در غذاهای فرهنگ‌های مختلف را بررسی کنیم:

سوپ و خورش: بامیه به دلیل خاصیت غلیظ کنندگی طبیعی و توانایی ایجاد طعم و مزه، یک ماده محبوب در سوپ ها و خورش ها است. در غذاهایی مانند گامبو، یک خورش کریول که منشا آن لوئیزیانا است، بامیه در کنار سایر سبزیجات، گوشت ها و غذاهای دریایی یک عنصر کلیدی است. به طور مشابه، در غذاهای غرب آفریقا، بامیه در غذاهایی مانند سوپ بامیه استفاده می شود، جایی که هم بافت و هم طعم را به آبگوشت کمک می کند.

کاری و گریوی: در غذاهای هندی و آسیای جنوبی، بامیه یک افزودنی رایج به کاری و سس است. بهندی ماسالا، یک غذای محبوب در شمال هند، دارای بامیه پخته شده با پیاز، گوجه فرنگی و ادویه هایی مانند زیره، گشنیز و زردچوبه است. بافت لزج بامیه به غلیظ شدن کاری کمک می‌کند، در حالی که طعم ملایم آن ادویه‌های معطر را جذب می‌کند و در نتیجه یک غذای خوش طعم و رضایت‌بخش است.

آماده سازی سرخ شده و کبابی: بامیه سرخ شده یک غذای محبوب جنوبی در ایالات متحده است که در آن غلاف های بامیه را با آرد ذرت یا آرد می پوشانند و تا زمانی که ترد و قهوه ای طلایی شوند سرخ می شوند. بیرونی ترد با فضای داخلی لطیف در تضاد است و بافتی لذت بخش ایجاد می کند. بامیه کبابی یکی دیگر از آماده‌سازی‌های خوشمزه است که در آن غلاف‌های کامل به آرامی چاشنی می‌شوند و کباب می‌شوند تا ذغالی شده و نرم شوند و طعمی دودی و بیرونی کاراملی ارائه می‌دهند.

ترشی و کنسرو: ترشی بامیه یک چاشنی محبوب در بسیاری از غذاها، به ویژه در جنوب ایالات متحده است. غلاف‌های بامیه در سرکه، نمک و ادویه‌ها آب‌کشی می‌شوند و در نتیجه یک ترشی تند و ترد به دست می‌آید که به خوبی با ساندویچ‌ها، سالادها و تخته‌های شیرینی پزی ترکیب می‌شود. علاوه بر این، بامیه را می توان از طریق کنسرو کردن یا تخمیر نگهداری کرد و طعم آن را حفظ کرد و عمر ماندگاری آن را افزایش داد.

سالادها و مخلفات: بامیه را می توان به صورت خام یا کمی پخته در سالاد و مخلفات میل کرد. در غذاهای مدیترانه ای و خاورمیانه ای، بامیه اغلب در سالادها در کنار گوجه فرنگی، خیار و سبزی، همراه با آب لیمو و روغن زیتون گنجانده می شود. در غذاهای نیجریه از بامیه برای تهیه غذای محبوبی به نام “بامیه و خورش” استفاده می شود که در آن بامیه خرد شده با گوجه فرنگی، پیاز و ادویه جات ترشی جات پخته می شود تا غلیظ و خامه ای شود و سپس به عنوان غذای جانبی با برنج یا نان سرو می شود.

غذاهای دارای نودل: بامیه به غذاهای دارای نودل بافت و طعم می بخشد. در غذاهای چینی، بامیه را با سیر، زنجبیل و سس سویا سرخ می کنند، سپس در کنار برنج یا نودل سرو می کنند. در غذاهای ویتنامی، بامیه اغلب در غذاهایی مانند bún riêu cua،  که یک موع سوپ نودل با خرچنگ است گنجانده می شود، جایی که شیرینی و نرمی لطیفی به آبگوشت اضافه می کند.

آماده سازی پخته و برشته شده: بامیه را می توان پخته یا برشته کرد تا طعم و بافت آن افزایش یابد. غلاف های کامل بامیه را می توان در روغن زیتون، نمک و ادویه جات ریخته، سپس تفت داد تا نرم و کاراملی شود. بامیه برشته یک میان وعده یا پیش غذای خوشمزه و مغذی درست می کند که با سس های دیپ مانند آیولی یا تاهینی سرو می شود.

فواید مواد غذایی در بامیه

بامیه که به عنوان «انگشتان زنانه» یا «گامبو» نیز شناخته می شود، نه تنها یک سبزی همه کاره و خوشمزه است، بلکه مملو از مواد غذایی مفید است. در اینجا یک بررسی جامع از فواید تغذیه ای بامیه آورده شده است:

کم کالری: بامیه کالری کمی دارد و آن را به یک رژیم غذایی پر کالری تبدیل می کند. یک پیمانه بامیه پخته شده تنها حدود ۳۰ کالری دارد که آن را به گزینه ای سیرکننده و مغذی برای کسانی که به دنبال کنترل وزن خود هستند تبدیل می کند.

سرشار از فیبر: بامیه منبع غنی فیبر رژیمی، هم محلول و هم نامحلول است. فیبر محلول به کند کردن هضم کمک می کند، که می تواند احساس سیری را تقویت کند و به کنترل سطح قند خون کمک کند. فیبر نامحلول به مدفوع حجیم می‌دهد و به هضم غذا کمک می‌کند و نظم را بهبود می‌بخشد. یک فنجان بامیه پخته شده حدود ۳ گرم فیبر غذایی را فراهم می کند که به سلامت دستگاه گوارش و سلامت کلی کمک می کند.

سرشار از ویتامین ها و مواد معدنی: بامیه مملو از ویتامین ها و مواد معدنی و مواد غذایی ضروری است که برای سلامت کلی مهم هستند. به خصوص سرشار از ویتامین C است، آنتی اکسیدانی که از عملکرد سیستم ایمنی و تولید کلاژن حمایت می کند. بامیه همچنین حاوی ویتامین K است که برای لخته شدن خون و سلامت استخوان ها ضروری است و همچنین فولات که برای تقسیم سلولی و سنتز DNA ضروری است. علاوه بر این، بامیه مواد معدنی مانند منیزیم، پتاسیم و کلسیم را فراهم می کند که نقش حیاتی در عملکردهای مختلف بدن از جمله عملکرد عضلات، انتقال عصبی و سلامت استخوان ایفا می کنند.

منبع آنتی اکسیدان: بامیه حاوی آنتی اکسیدان هایی است که به محافظت از سلول ها در برابر آسیب های ناشی از رادیکال های آزاد کمک می کند. این آنتی اکسیدان ها شامل فلاونوئیدها، ترکیبات فنولیک و ویتامین C هستند که می توانند به کاهش التهاب، کاهش خطر بیماری های مزمن و ارتقای سلامت کلی کمک کنند. مصرف منظم بامیه ممکن است به محافظت در برابر استرس اکسیداتیو کمک کند و خطر بیماری هایی مانند بیماری قلبی، سرطان و دیابت را کاهش دهد.

اگر می خواهید در مورد کپک زدگی زیتون بدانید اینجا کلیک کنید.

کاربردهای دارویی بامیه

   بامیه ، نه تنها به دلیل تطبیق پذیری در آشپزی، بلکه به دلیل خواص دارویی آن برای قرن ها مورد توجه بوده است. در فرهنگ‌های مختلف و سیستم‌های طب سنتی، بامیه برای رفع طیف وسیعی از نگرانی‌های سلامتی مورد استفاده قرار گرفته است. در اینجا کاوش مفصلی از کاربردهای دارویی بامیه آورده شده است:

مدیریت دیابت: یکی از شناخته شده ترین کاربردهای دارویی بامیه، پتانسیل آن برای کمک به مدیریت دیابت است. بامیه حاوی فیبر محلول است که جذب قند را در دستگاه گوارش کند می کند و به تثبیت سطح قند خون کمک می کند. علاوه بر این، بامیه سرشار از آنتی اکسیدان ها از جمله پلی فنول ها و فلاونوئیدها است که ممکن است به بهبود حساسیت به انسولین و کاهش التهاب کمک کند، که هر دو از عوامل مهم در مدیریت دیابت هستند.

سلامت دستگاه گوارش: بامیه به دلیل خواص موسیلاژینی که دارد به تسکین و محافظت از دستگاه گوارش کمک می کند. موسیلاژ موجود در غلاف بامیه هنگامی که با آب مخلوط می شود، ماده ژل مانندی را تشکیل می دهد که می تواند پوشش دستگاه گوارش را بپوشاند و روغن کاری کند و علائم ناراحتی گوارشی مانند سوزش سر دل، رفلاکس اسید و گاستریت را کاهش دهد. علاوه بر این، محتوای فیبر موجود در بامیه حرکات منظم روده را تقویت می کند و به جلوگیری از یبوست کمک می کند.

اثرات ضد التهابی: بامیه حاوی ترکیباتی با خواص ضد التهابی از جمله فلاونوئیدها، اسیدهای فنولیک و پلی ساکاریدها است. این ترکیبات به کاهش التهاب در بدن کمک می کند، که اعتقاد بر این است که در ایجاد بیماری های مزمن مانند بیماری قلبی، سرطان و آرتریت نقش دارد. با گنجاندن بامیه در رژیم غذایی، افراد ممکن است به کاهش التهاب و کاهش خطر ابتلا به بیماری های مزمن کمک کنند.

سلامت قلب: فیبر، آنتی اکسیدان ها و پتاسیم موجود در بامیه از راه های مختلفی به سلامت قلب کمک می کند. فیبر محلول با اتصال به کلسترول در دستگاه گوارش و جلوگیری از جذب آن در جریان خون به کاهش سطح کلسترول کمک می کند. آنتی اکسیدان ها به کاهش استرس اکسیداتیو و التهاب کمک می کنند، که می تواند به رگ های خونی آسیب برساند و به بیماری قلبی کمک کند. پتاسیم با خنثی کردن اثرات سدیم و افزایش اتساع عروق، به تنظیم فشار خون کمک می کند، که می تواند از سلامت قلب و عروق بیشتر حمایت کند.

حمایت از سیستم ایمنی: بامیه منبع غنی ویتامین C است، یک ماده مغذی ضروری که نقش کلیدی در عملکرد سیستم ایمنی دارد. ویتامین C به تحریک تولید گلبول های سفید خون کمک می کند که مسئول مبارزه با عفونت ها و محافظت از بدن در برابر عوامل بیماری زا هستند. با مصرف غذاهای سرشار از ویتامین C مانند بامیه، افراد می توانند از سیستم ایمنی بدن خود حمایت کرده و خطر ابتلا به بیماری را کاهش دهند.

سلامت پوست: آنتی اکسیدان های موجود در بامیه، از جمله ویتامین C و پلی فنول ها، ممکن است با محافظت در برابر آسیب اکسیداتیو ناشی از استرس های محیطی مانند اشعه ماوراء بنفش و آلودگی به سلامت پوست کمک کنند. علاوه بر این، موسیلاژ موجود در غلاف بامیه به صورت موضعی برای تسکین و مرطوب کردن پوست خشک و تحریک شده استفاده می شود و باعث تسکین شرایطی مانند اگزما و پسوریازیس می شود.

پتانسیل ضد سرطانی: برخی از مطالعات نشان داده اند که بامیه به دلیل محتوای آنتی اکسیدانی بالایی که دارد، ممکن است خواص ضد سرطانی داشته باشد. آنتی اکسیدان ها به خنثی کردن رادیکال های آزاد کمک می کنند، که می تواند به سلول ها آسیب برساند و به توسعه سرطان کمک کند. علاوه بر این، بامیه حاوی ترکیباتی مانند کوئرستین و روتین است که در مطالعات آزمایشگاهی نشان داده شده است که از رشد سلول های سرطانی جلوگیری می کند. با این حال، تحقیقات بیشتری برای درک کامل پتانسیل ضد سرطانی بامیه مورد نیاز است.

جمع بندی

بامیه یک سبزی بسیار همه کاره و مغذی است که برای قرن ها به دلیل فواید آشپزی، دارویی و زیست محیطی مورد توجه قرار گرفته است. چه در سوپ، خورش، کاری یا سالاد لذت ببرید، بامیه همچنان یک عنصر محبوب در غذاهای سراسر جهان است که به دلیل طعم و بافت منحصر به فرد خود مورد توجه قرار می گیرد. بامیه با مشخصات تغذیه ای چشمگیر و فواید بالقوه سلامتی خود به عنوان یک مکمل ارزشمند برای هر رژیم غذایی باقی می ماند و هم لذت آشپزی و هم تغذیه برای بدن و روح ارائه می کند.

برای آشنایی با صنایع غذایی بدر کلیک کنید.